اسلایدر

یلم "Getaway/گریز" چیزی بیش از یک تعقیب و گریز 90 دقیقه ای نیست.این فیلم احتمالا بزرگ ترین رقیب برادران بلوز در زمینه تعداد ماشین های اسقاط شده در یک فیلم است.(البته اگر برادران بلوز هنوز هم استاندارد طلایی در این زمینه باشد) یک تعقیب و گریز معمولی در صورتی که کارگردان وقایعی جذاب و نفس گیر به آن اضافه نکند می تواند بعد از پنج دقیقه کسالت آور شود،حال برای فیلم "Getaway/گریز" این زمان را هجده برابر کنید.آغاز فیلم تا حدودی نو آورانه و جذاب است و پیش زمینه داستان را با چند فلش بک سریع برای بیننده بازگو می کند.ایتن هاک قبل از شروع تیتراژ آغازین در ماشین به سر می برد و تا تیتراژ پایانی هم همان جا می ماند.(البته یکی دو باری هم از ماشین پیاده می شود)

روش به اصطلاح پر انرژی کارگردان فیلم،کورتنی سالامن (همان کارگردان فیلم "Dungeons & Dragons/سیاه چاله ها و اژدها") خیلی زود یک نواخت می شود.سالامن تنها از پنج شات و آن هم به صورت تکراری استفاده کرده است.لوکیشن های تعقیب و گریز هیچ نکته قابل اعتنا و جذابی ندارند و بیش تر آن ها خیابان های شلوغ شهر یا آزاد راه هایی نه چندان خلوت هستند.در فیلم تعداد زیادی پیچ ناگهانی،کوبیدن و منحرف کردن کردن اتوموبیل وجود دارد که صحنه هایی از این دست بیش تر در دهه 80 و 90 رایج و محبوب بودند.پیش تر از صحنه های خلاف فیزیک فیلم "Fast & Furious 6/سریع و خشمگین 6" انتقادهایی کرده بودم،اما باید گفت آن صحنه ها لااقل نو آوری هایی داشتند که در این جا از آن هم خبری نیست.

داستان فیلم تنها ابزاری برای توجیه تعقیب و گریزهای فیلم است و پیچ و تاب هایی غیر ضروری موجود در آن را هر طور که بنگریم زیاد با عقل جور در نمی آیند.برنت مگرا (هاک) راننده اسبق مسابقات اتومبیل رانی است که برای نجات همسر ربوده شده اش (ربکا بادیگ) از چنگال تبهکاری ناشناس و نابغه (جان ویت)،مجبور است ماموریت های شریرانه ای که او می خواهد را انجام دهد.در طول مسیر زنی جوان (سلنا گومز) به نوعی سعی می کند اتومبیل او را بدزدد که در نهایت سر از اتومبیل او در می آورد و پس از جر و بحث های فراوان،ارتباطی میان آن ها برقرار می شود.فیلم نامه نویس همان قدر که برای خط روایی فیلم وقت گذاشته بود برای دیالوگ ها و رابطه بین بازیگران گذاشته است.اما "Getaway/گریز" اصلا از آن فیلم هایی نیست که بخواهد به این موارد بپردازد،فیلم در مورد اتومبیلی است که بسیار سریع حرکت می کند و دائما از دست اتومبیل های دیگر (عمدتا پلیس) در حال فرار است و قصه به همین شکل تا انتها به پیش می رود!

تا وقتی ایتن هاک به ساختن فیلم با جولی دلپی و ریچارد لینکلیتر ادامه دهد،حاضرم او را بابت فیلم هایی مثل این و "The Purge/پاک سازی" که صرفا برای دستمزد بازی می کند ببخشم،هر چه باشد او هم مثل همه ما خرج و مخارجی دارد!گویا "Getaway/گریز" قرار بوده قدم بعدی در تکامل سلنا گومز به عنوان بازیگر باشد که به نظر نمی آید قدم مثبتی بوده باشد.او در فیلم از لفظ "Shit/لعنت" زیاد استفاده می کند که گمان می کنم این کار به منظور ارائه چهره ای بزرگ سال از او بوده است.(هر چه باشد شاهزاده دیزنی این طور صحبت نمی کرد) بازی او در فیلم تعریفی ندارد و در حد همان لفظی است که در فیلم دائما از آن استفاده می کند،ولی از آن جا که بازی او در فیلم "Spring Breakers/تعطیلات بهاری" امیدوار کننده بود شاید بتوان این ایفای نقش بد او را به پای اقتضائات فیلم گذاشت.جان ویت توانسته تا حدودی از آبروریزی بازی در این فیلم ضعیف قسر در برود،از آن جا که در بیش تر قسمت های فیلم چهره او نمایش داده نمی شود شاید بعدها بتواند ادعا کند که روحش هم از این فیلم خبر ندارد!

بعید می دانم حتی کسانی که از تکراری ترین صحنه های تعقیب و گریز اتومبیل لذت می برند هم بتوانند با فیلم ارتباط برقرار کنند.البته فیلم 60 ثانیه نسبتا فوق العاده در خود دارد؛آن قسمت از فیلم که زاویه دید ناگهان به اول شخص تغییر می کند و بیننده روی جلو پنجره اتومبیل قرار می گیرد،در این یک دقیقه با شکوه که به نظر می آید یک سره و بدون کات فیلم برداری شده باشد شاهد عبور سریع و بی محابای اتومبیل از چراغ قرمزها و لابلای اتومبیل ها هستیم.قرار گرفتن این صحنه در فیلم شاید به ضرر فیلم تمام شود،زیرا به بیننده یادآوری می کند که سایر بخش های فیلم چقدر کسل کننده هستند.در حالی که معتقدم "Getaway/گریز" می توانست از داشتن فیلم نامه ای بهتر بهره ببرد اما آن چه که فیلم واقعا کم دارد تنوع است.آن چه فیلم را خراب کرده فیلم نامه ساده لوحانه،بازی بد گومز یا دیالوگ های احمقانه نیستند،بلکه کسالت حاصل از تماشای تعقیب و گریزی بی پایان و فاقد نو آوری است."Getaway/گریز" در واقع فیلمی حادثه ای نیست،فیلمی ساکن است.

"Getaway/گریز" در تعطیلات آخر هفته ای اکران می شود که روز کارگر در آن قرار دارد،این نکته به این معنی است که استدیو سازنده امید زیادی به فروش فیلم نداشته است.از طرفی نیازی هم نیست که بیننده به آن چه روی پرده می گذرد توجه زیادی کند،در حین تماشای فیلم می توانید چرتی چهل و پنج دقیقه ای بزنید و هم چنان چیزی را از دست ندهید.تبلیغ فیلم جمع بندی کاملی از فیلم ارائه می دهد،اصلا شاید بهتر باشد به جای رفتن به سینما،در خانه بنشینید و به دیدن همین تبلیغ بسنده کنید،زیرا آن چه که در سینما در ازای 10 دلارتان به دست می آورید تنها تکرار همان تبلیغ،با زمانی بیش تر و تصویری بزرگ تر است.

مترجم:رضا اسدی

"منبع:سایت نقد فارسی"

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: